Groszkowy pokój gotowy czyli dekorator (amator) pomaga i poucza ;)

Ola jest najstarszą dziewczynką, której stworzyłam pokój. Zadanie nie było wcale łatwe, ponieważ był on już w zasadzie urządzony (były prawie wszystkie meble) - jak to często bywa, właściciele trafili do mnie trochę za późno. Poza tym 9-latka ma już własne zdanie z którym trzeba się liczyć, a ponadto pokoju nie mogłam obejrzeć bo jest na drugim końcu Polski. Zlecenie przyjęłam bez pomysłu i w zasadzie sama nie wiedziałam co zrobić żeby było lepiej. Aż pewnego wieczoru towarzysząc Panu mężowi w oglądaniu jakiegoś nudnego filmu odpaliłam komputer i... do końca seansu zdążyłam zrobić projekt. Szczegóły TUTAJ. Nie oznacza to oczywiście, że zawsze projektowanie idzie mi tak łatwo i szybko. Czasami godzinami przeglądam inspiracje i z wielu elementów żmudnie składam jedno wnętrze. Z jednej strony jest mi coraz łatwiej, bo mam już pewne doświadczenie w urządzaniu różnych pomieszczeń, wiem gdzie i czego szukać, jak łączyć ze sobą kolory i tekstury, z drugiej jednak dużo trudniej, bo staram się nie popaść w rutynę i nie proponować każdemu tego samego.

Co wynika z tego wstępu? Że urządzając wnętrze bez pomysłu i wcześniejszego planu uzyskacie rezultat taki, jak rodzice Oli.

Nie musicie od razu szukać projektanta wnętrz (albo dekoratora amatora ;). Jeżeli nagli Was czas to prostu kupcie neutralne meble i poczekajcie tak jak ja na przypływ weny twórczej. W sieci jest mnóstwo pięknych inspiracji. 

Teraz historyjka: wchodzę pewnego dnia na Deccorię (o tutaj) i w najlepiej ocenianych galeriach widzę - miętowa ściana, czarne grochy, podobna lampa jak w projekcie. 

Na początku jestem zła, bo ktoś chwali się realizacją mojego pomysłu (oczywiście "przetworzonego" przez siebie i o to chodzi), szybciej niż ja sama! Złość jednak szybko minęła jak dostałam wiadomość od mamy dziewczynki: "kiedy zobaczyłam projekt pokoju 9 latki pobiegłam do mojego męża pokazać jak będzie wyglądać pokój naszej córki, bo z moich opowieści nie mógł sobie tego wyobrazić ( wiadomo facet:)". Pomyślałam wtedy - przecież po to jestem, żeby Was inspirować, po to założyłam tego bloga - żeby dzielić się pasją. Będzie mi tylko ogromnie miło jeżeli sami napiszecie do mnie, pochwalicie się rezultatami. To mnie motywuje do dalszej pracy :)

Wracając do pokoju Oli - wcale tak wiele nie zmieniliśmy, a patrząc na zdjęcia ma się wrażenie że to zupełnie inny pokój. Diabeł jednak tkwi w szczegółach, a raczej w dodatkach, bez których nie da się stworzyć przyjemnego wnętrza. Jeżeli macie ograniczony budżet to lepiej według mnie postawić na proste i tańsze meble ale nie oszczędzać na detalach.

Tutaj efekt, oprócz groszkowej tapety robią piękne zasłonki, narzuta na łóżko, sznurkowy dywan i poduchy o Dekofamily (klik).

Bardzo podoba mi się też wiklinowy kufer, nadaje przytulności i pasuje do krzesła z Ikea. Mama Oli, Bożena nie była chyba do niego przekonana bo kupiła go prawie na samym końcu, ale przyznała mi rację. Wszystkie zakupy były oczywiście konsultowane z właścicielką pokoju (niektóre pomysły nie przeszły).

I Co myślicie o pokoju Oli? Jak Wy urządzacie wnętrza? Spontanicznie, na czuja czy z planem i listą zakupów?