Ola jest najstarszą dziewczynką, której stworzyłam pokój. Zadanie nie było wcale łatwe, ponieważ był on już w zasadzie urządzony (były prawie wszystkie meble) - jak to często bywa, właściciele trafili do mnie trochę za późno. Poza tym 9-latka ma już własne zdanie z którym trzeba się liczyć, a ponadto pokoju nie mogłam obejrzeć bo jest na drugim końcu Polski. Zlecenie przyjęłam bez pomysłu i w zasadzie sama nie wiedziałam co zrobić żeby było lepiej. Aż pewnego wieczoru towarzysząc Panu mężowi w oglądaniu jakiegoś nudnego filmu odpaliłam komputer i... do końca seansu zdążyłam zrobić projekt. Szczegóły TUTAJ. Nie oznacza to oczywiście, że zawsze projektowanie idzie mi tak łatwo i szybko. Czasami godzinami przeglądam inspiracje i z wielu elementów żmudnie składam jedno wnętrze. Z jednej strony jest mi coraz łatwiej, bo mam już pewne doświadczenie w urządzaniu różnych pomieszczeń, wiem gdzie i czego szukać, jak łączyć ze sobą kolory i tekstury, z drugiej jednak dużo trudniej, bo staram się nie popaść w rutynę i nie proponować każdemu tego samego.
