Nasze pierwsze greckie wakacje

Długo nie mogliśmy się zdecydować gdzie  spędzimy nasze najdłuższe wakacje od kilku dobrych lat. Najbardziej kusiło południe Francji (Pan mąż był tam kilka dni służbowo i wrócił zachwycony) i Sycylia. Pan mąż po tygodniu przeglądania zdjęć i filmów tych miejsc w internecie stwierdził, że tak się naoglądał, czuje się jakby już wróci z urlopu ;) Siedział dzień w dzień i planował wakacje. W końcu padła decyzja, że Kreta, bo trafiliśmy na dobre połączenie lotnicze z Gdańska.

Wszystko zorganizował oczywiście sam. Auto, noclegi, przeloty. Proponowałam, żeby wykupić wycieczkę i się nie przejmować, ale nie przeszło... Twierdzi, że nie lubi plażować, nie lubi siedzieć cały dzień w hotelu, nie lubi rozwodnionego alkoholu z opcji all inclusive, nie lubi być związany wliczonym w cenę pobytu jedzeniem. Tylko skąd wie, że nie lubi, skoro nigdy nie był na takich wakacjach? ;)

Na Krecie specjalnie kryzysu nie widać. U nas w mediach nerwowe komunikaty, że zamykają banki, że są kolejki na stacjach benzynowych, do bankomatów, że nie można płacić kartą. Nie zauważyliśmy :) Tam w radiu leci wyłącznie lokalna muzyczka (żadnych wiadomości), kolejek nie uświadczyliśmy, a pod koniec pobytu polecieliśmy jeszcze co nieco wypłacić bo zabrakło na obiad. W starym Herssonisos, gdzie się zatrzymaliśmy, na początku naszego pobytu było chyba więcej knajp, niż turystów. Spacerując wieczorem czuliśmy się trochę jak chodzące banknociki euro, bo restauracyjni naganiacze potrafili być naprawdę nachalni. Leo znalazł na nich sposób, każdemu przybijał piątkę i uciekał :)

Nasz dwuletni synek okazał się doskonałym podróżnikiem. Lot na miejsce, mimo że dość długi minął bezproblemowo. Na czarną godzinę mieliśmy tablet i hipnotyzujące filmiki z koparkami. Leoś w czasie wakacji opanował kilka nowych słów  (okej, baj baj, heloł, piwko), łapał koty, a w hotelowym basenie uczył małych Anglików najważniejszych polskich słów (moje! daj! ;)  Wieczorami potrafiliśmy przejść z nim 7 km żeby zasnął w wózku i żebyśmy mogli w spokoju zjeść kolację w tawernie.

Grecy są bardzo sympatyczni. Uwielbiają dzieci i co dla mnie nowe - chętnie cudze dzieci dotykają, łaskoczą, głaszczą. Mają bardzo swobodne podejście do przepisów drogowych. Przed wjazdem na autostradę można zobaczyć znaki, które nakazują zakładać kask na motorze i zakazują spożywać alkoholu (tak jakby na innych drogach było to dozwolone ;) Nie używają kierunkowskazów, jeżdżą na skuterach bez kasków (i o zgrozo jeżdżą tak nawet z małymi dziećmi).

 

 

Ogólnie bardzo nam się podobało. Dzięki temu, że mieliśmy samochód (golfika z przekręconym licznikiem, a jakże ;), zwiedziliśmy całe północne wybrzeże Krety od Falassarny po plażę Vai. Najładniejsze zdjęcia zrobiłam w Kritsie (przepiękna mieścinka - patrz: zdjęcia z kwiatami) i Rethimno, które nieco odstrasza przy wjeździe, ale stare miasto już zachwyca kaskadami kwiatów i wąskimi uliczkami. Bardzo podobało nam się też w Chanii, z kolei zwiedzanie Heraklionu okazało się stratą czasu. Myślę, że takie mobilne wakacje, ze zwiedzeniem, spacerami, jedzeniem codziennie obiadu innej lokalnej knajpce to jednak najlepsza opcja. Przynajmniej dla naszej rodziny. Tak, znowu miałeś rację mężu;)

Kwadratowe zdjęcia robiłam telefonem, są z mojego Instagrama (klik).