Drugie urodziny bloga

Powinnam pewnie napisać, że ten czas tak szybko płynie i nie zauważyłam kiedy dwa lata minęły, ale zauważyłam i przypomina mi o tym nie tylko lwia zmarszczka na czole. 

Nasze mieszkanie zaczęłam Wam pokazywać w 7 miesiącu ciąży. Pierwszy wpis napisałam 19 maja 2013 roku opisując szczegółowo co znajduje się na moim balkonie, tutaj :) Rozpierała mnie wtedy energia i entuzjazm związany z czekaniem na nowego członka rodziny, urządzaniem jego królestwa. Wieczorami z wielkim brzuchem zasiadałam na pasiastej sofie w pokoiku synka i rozmyślałam jaki będzie, snułam plany. Teraz już wiem. To właśnie Leon, nasz największy skarb przypomina mi, że czas płynie nieubłaganie.

W ciągu tego czasu dostałam od Was mnóstwo wiadomości. Niektórzy pytali się o kolor farby w sypialni, niektórzy dziękowali że ich zainspirowałam, że dzięki mnie zmieniają swoje domy, szukają. Pierwsze takie maile czytałam z wypiekami na twarzy, recytując na głos Panu mężowi, który kiwał głową z niedowierzaniem, a na jego twarzy widziałam lekką nutę zazdrości ;) 

Entuzjazm do pisania i do bloga przychodzi falami. Zdarzają się miesiące posuchy, kiedy nie chce mi się robić zdjęć, nie chce mi się pisać. Czasami głowa pęka od nadmiaru pomysłów, ale często proza życia skutecznie przeszkadza w ich realizacji. Czasami zwykłe lenistwo wygrywa.

Ten blog mnie bardzo dowartościował. Przez blisko 30 lat mojego życia nie miałam żadnej poważnej pasji. Kiedyś uświadomił mi to mój kolega z dawnych lat, pamiętam tę rozmowę jakby to było dziś.  Zapytał się mnie czym się interesuję i w zasadzie nie potrafiłam odpowiedzieć. On bez zastanowienia powiedział, że gra na gitarze, rysuje, jeździ na nartach. A ja? taki przeciętniak bez pasji, bez talentu. Przez długie lata tak o sobie myślałam.

A teraz mogę powiedzieć, że kocham piękne wnętrza. Że umiem łączyć kolory, że czuję faktury, że aranżowanie wnętrz i kreowanie przestrzeni przychodzi mi z łatwością.  Uwierzyłam w to dzięki Wam, dzięki tym mailom, komentarzom, blisko 1,5 milinowi wejść na stronę. Dziękuję.

Przestałam się tego bloga wstydzić (jak poważna pani adwokat może mieć takie niepoważne hobby? przez prawie rok większość moich znajomych nie wiedziała o moim miejscu w sieci), zaczęłam być z niego dumna. Ba, zarobiłam pierwsze pieniądze na urządzaniu wnętrz które cieszyły mnie nie mniej, niż honorarium za moją pierwszą samodzielnie poprowadzoną sprawę.

Dziękuję jeszcze raz że ze mną byliście i liczę na więcej. A jeśli chcielibyście zrobić dekoratorowi urodzinowy prezent, polubcie mój fanpage na facebooku :)