Lepszy rydz niż nic

Pan mąż oświadczył mi wczoraj, że umówił się w sobotę o ósmej rano z kolegą na grzyby. -Ale jak to? a siedzenie w piżamach? a jajka na miękko? Po chwili namysłu odpaliłam, że jedziemy z nimi. Udawał, że nie ma nic przeciwko... ;)

Zrobiliśmy kanapki z masłem i kiełbasą żywiecką, ciepłą herbatę, zabraliśmy wózek kocyk, koszyk i wybraliśmy się w nasze ściśle tajne miejsce kilka kilometrów za miastem. Był to świetny pomysł. Uwielbiam zapach wilgotnego lasu, szeleszczące liście, mokre czubki butów. 

Pan mąż ruszył w głąb kniei, a my spacerując powolnym krokiem po leśnym trakcie podziwialiśmy każdą szyszkę i kamyk. Tak niewiele potrzeba, żeby chociaż przez chwilę poczuć się szczęśliwym.

Mam takie dwa przemyślenia po dzisiejszym poranku. Pierwsze to, że ograniczenia są tylko w naszych głowach, z dzieckiem można robić prawie wszystko, wystarczy tylko chcieć (Leoś pierwszy raz był z nami na grzybach jak miał trzy miesiące). A drugie, to takie, że zamiast wózka za kilka tysięcy, zamiast drogich mebli czy miliona niepotrzebnych gadżetów, warto włączyć do zakupów wyprawkowych dobry aparat fotograficzny i łapać te piękne chwile. Łapać jak najczęściej.